Auto’s die dwars door de kamer lijken te rijden
Deel 7 van een ecologisch vervolgverhaal
Hoe maak je een huis uit 1900 duurzaam en energieneutraal?
In de zomer van 2012 kopen Didier Falony en zijn vrouw Annemarie een woning in de omgeving van Breda. Een huis met historie – het dateert uit 1900. Maar óók een huis met toekomst, want Didier spreekt met zichzelf af dat hij het huis volledig energieneutraal zal maken. Duurzame energiebronnen, dus géén CO2-uitstoot. Recycle-bare materialen, dus cradle-to-cradle. Want ook het langdurige proces van slopen, verbouwen, renoveren en inrichten verloopt zo milieuvriendelijk als maar mogelijk is.
Speciaal voor Zorgeloos Wonen beleeft en herleeft Didier zijn ecologische woonavontuur. Iedere week verschijnt een nieuwe terugblik-blog. Een duurzaam feuilleton waarvan het einde nog niet in zicht is. Vandaag deel 7.
De laatste tientallen jaren is iedereen gewend geraakt aan gladde, witte muren. Dat willen wij dus ook. Maar wij willen het wél graag op een milieuvriendelijke manier, want dat was het uitgangspunt, zoals u weet. Dat levert een uitdaging op. Want hoe ecologisch zijn gipsplaten eigenlijk?
Een isolerende wand van twintig centimeter
In een vorige aflevering heb ik het gehad over de wanden die we hebben opgebouwd, waarin oude spijkerbroeken en geperste aardappelschillen zijn verwerkt. Op de begane grond is dat niet nodig, omdat we de twee bestaande, stenen buitenmuren kunnen gebruiken. Mooie, monumentale wanden, maar wél uit 1900. Met andere woorden: ook die zullen we moeten aanpakken, al was het maar vanwege het geluid. De auto’s rijden hier betrekkelijk dicht langs de gevel en hoewel ze niet eens zo hard rijden, lijkt het soms wel of ze dwars door de woonkamer razen. Daar moet dus écht iets aan gebeuren. Annemarie en ik hebben altijd veel te vertellen, dus als we samen op de bank zitten, is het wel zo leuk als we elkaar ook kunnen verstáán. Aan de binnenkant van de stenen buitenmuren brengen we een twintig centimeter dikke wand aan. Isolatiemateriaal plus een spouw. En het werkt! De isolerende wand houdt natuurlijk om te beginnen de kou buiten. Maar ook het geluid dat van buiten binnendringt, is spectaculair afgenomen. Zelfs fluisteren is voortaan voldoende om elkaar te begrijpen.
Gipsplaten?
Het afwerken van de isolerende wand, in de woonkamer, brengt de volgende uitdaging met zich mee. Net als iedereen willen we in onze eigentijds ingerichte woning, met veel ruimte en licht, ook graag strakke, glad gestucte wanden. Aanvankelijk wil ik de isolatiewand afwerken met droogbouw-lijmplaten. Dat zijn platen van stro en lijm, die je na het bevestigen afstuct met lijm. Heel mooi, maar wel een kostbare grap. We wikken en we wegen. Maar helaas: de financiële middelen hebben ook hun grenzen en hiervoor is het budget écht niet toereikend. Het alternatief is gipsplaten. En daar heb ik een probleem mee.
Héél strak
Gipsplaten zijn op zichzelf niet of nauwelijks belastend voor het milieu, maar om ze stevig te maken worden er afvalproducten van kolencentrales in verwerkt. Dat vind ik toch wel een ernstig minpuntje. Uiteindelijk valt onze keus op Fermacell, omdat daar in ieder geval wat minder gips in zit. Dat heeft natuurlijk ook weer een nadeel; het materiaal is wat brozer en de platen breken dus een stuk makkelijker. U begrijpt het al: niet álle platen die we hebben gekocht, hebben het overleefd. Maar het resultaat mag er zijn. De wanden zijn vanuit ecologisch oogpunt acceptabel en ze zijn vooral héél strak.
