Felix en Floor en de sjieke snufjes
Kinderverhaal prijswinnaar A
Hoe breng je de energietransitie tot leven voor kinderen? Via spannende en grappige verhalen. Speciaal voor kinderen uit de bovenbouw van het basisonderwijs brengen we een serie kinderverhalen uit, die elk een onderwerp behandelen. Dit keer nemen we een kijkje in het ideale duurzame huis van prijswinnaar Jesse!
Meneer Feenstra’s paniekerige stem is goed te horen vanuit zijn werkplaats. ‘Nee, ho ho ho, niet in brand vliegen, als dat maar niet...’ In de tuin kijken Felix en Floor op van hun stripboek, steken hun vingers in de oren, en draaien hun hoofden weg van de werkplaats. Nét voor dat er een keiharde knal te horen is. Kuchend komt papa naar buiten, gevolgd door een zwarte rookpluim. Pas nu maakt hij zijn zin af: ‘…ontploft’.
‘Weer een proefje mislukt, papa?’, vraagt Floor duidelijk zonder verbazing. ‘De thermo-verdeel-module, ik was zo dichtbij’, antwoordt hij bedroefd. ‘Stel je voor, warm water in een vingerknip, dat zou de wereld veranderen.’ Felix en Floor zitten alweer met hun neus in het stripboek. ‘De volgende keer lukt het je vast, papa.’
Dan horen ze een stem. ‘Boemmm, hi hi.’
Het gelach komt van de buren. Logisch, want iedereen heeft die knal natuurlijk gehoord. ‘Het hele dorp lacht me weer uit’, jammert meneer Feenstra. Felix rolt met zijn ogen.
‘Boemmm, hi hi.’ Wéér die stem, en nu dichterbij. ‘Achter het schuurtje!’, roept Floor. Ze springt op om een kijkje te nemen. Maar achter de schuur zijn alleen maar spinnenwebben. ‘Iiiew!’ Ze gaat weer naast Felix liggen en vouwt haar stripboek open. Dan springt er met een dreun iemand tussen de tweeling in. ‘Boemmm, hi hi.’
‘Jesse!!!’, gilt Floor. ‘Ik schrik me een hoedje!’ Jesse is het buurjongetje van Felix en Floor. Hij lacht hartelijk en knijpt daarbij zijn ogen tot spleetjes. ‘Boemmm, hi hi.’ Jesse is altijd aan het voetballen in de tuin. Vaak spiekt hij door de heg. Om te kijken wat de tweeling aan het doen is, maar vooral om te zien wat hun papa bezighoudt. Hoe grootser zijn experimenten, hoe meer aandacht Jesse heeft. Nu staat hij voor het eerst in de tuin, en herhaalt nog steeds dat ene woord: ‘Boem, boem, boemmm!!!’
‘Jesse houdt duidelijk van knallen’, zegt Floor. ‘Logisch, het is een voetballer’, antwoordt Felix. ‘Klopt’, zegt Floor, ‘maar verder knalt er weinig aan zijn kant van de heg. Is jullie dat niet opgevallen? Jesse’s huis is heel duurzaam, maar ik zie geen slimme uitvindingen of experimenten, zoals bij ons.’
Samen lopen ze naar de heg om eens goed naar het huis van Jesse te kijken. Toevallig komt er net een glimmende auto aanrijden, met een zoemend geluid. ‘Elektrisch!’, zegt Jesse wijzend. Zijn vader stapt uit en zwaait. ‘Hee jongens, alles goed?’ Dan steekt hij een stekker in de auto, om hem op te laden. ‘De stroom komt van de zonnepanelen op het dak’, fluistert Floor. En inderdaad, het hele dak ligt vol panelen die fonkelen in de zon.
‘Sjieke snufjes’, mompelt meneer Feenstra. ‘Ja, papa, maar de buren doen ook duurzame dingen die geen geld kosten’, zegt Floor. ‘Kijk maar naar hun moestuin, vól maïs en wortels en zo. En kijk, ze hebben een roeiboot in plaats van een motorboot. Stúkken goedkoper, en beter voor het milieu.’
Meneer Feenstra kijkt met steeds meer goedkeuring over de heg. ‘Ja, het is eigenlijk wel goed geregeld bij Jesse’, zegt hij. ‘Maar één ding ontbreekt.’ De kinderen kijken hem vragend aan. ‘Wat dan?’
‘Heel simpel’, zegt papa. ‘Iets wat flink hard knalt!’
‘Boemmm, hi hi!’ Jesse is het duidelijk met hem eens.