Felix en Floor en de wankele windspiraal
Kinderverhaal deel 4
Het is stil op de kamer van de tweeling. Té stil, vindt papa. Voorzichtig doet hij de deur open en steekt zijn hoofd om de deur. Geconcentreerd staan Floor en Felix over hun bureau gebogen, te werken aan iets wat lijkt op een … grote kartonnen spiraal?
‘Wat doen jullie?’
‘We maken een windturbine’, zegt Floor. ‘Op school kregen we les over windenergie. Daar maken mensen al eeuwenlang hartstikke gebruik van. Kijk maar naar al die molens en zeilschepen. Maar we kunnen nog véél meer doen met de wind. Elektriciteit opwekken! Dat is veel schoner en beter voor de aarde dan die vieze olie of steenkool.’ Papa kijkt haar glimlachend aan. ‘Zo, juf. Dank voor de les. Maar wát maken jullie nu eigenlijk?’ De uitvinder in hem is wakker geworden.
Felix zegt: ‘We moeten een manier bedenken om gebruik te maken van de wind. We bedachten dat een gewone windmolen in het klein niet zoveel wind zou vangen. Dus we gebruiken geen wieken, maar een soort spiraal. Zo vangt hij meer wind.’
Tot schrik van Felix slaat papa zijn armen om hem heen en drukt hem stevig tegen zich aan. Zo stevig dat hij bijna geen adem kan halen. ‘Wat doe je? Wat is er aan de hand?’ Papa kijkt hem trots aan. ‘Je hebt me op een ontzettend goed idee gebracht.’ En hij loopt de kamer uit. Felix kijkt zijn zus bezorgd aan. ‘Hij zal toch niet…’ Ze knikt. ‘Ik ben bang van wel.’
En inderdaad. Papa is al druk aan het lassen als ze even later de werkplaats in lopen. ‘Kijk, kijk!’, jubelt hij. Hij doet zijn lasbril omhoog en wijst naar het dak, waar nieuwe zonnepanelen liggen te glinsteren in de zon. ‘Daarnaast kunnen we onze windturbine zetten!’ Hij danst bijna. ‘Dan hebben we altijd energie uit de natuur!’
Als papa een week later de grote windspiraal op het dak wil plaatsen, waait het hard. Met een wapperende jas steekt hij vanaf het dak zijn duim omhoog naar Felix en Floor. ‘Alles goed!’ Maar zo ziet het er niet uit. ‘Papa, voorzichtig!’, roept Floor. Maar het is al te laat. Na een grote windvlaag begint de windturbine te wankelen. Papa klampt zich vast aan zijn uitvinding en samen tuimelen ze van het dak. ‘Neeee!’ schreeuwt de tweeling in koor.
Zijn windturbine is niet meer te redden, maar zelf heeft papa geluk gehad, vindt de dokter. Hij heeft alleen zijn been gebroken. Als ze thuiskomen wil papa gelijk aan een nieuwe windturbine beginnen. ‘Zou je dan nou wel doen?’, vraagt Floor. ‘Misschien is het een beter idee om een echte windmolen het werk te laten doen. Over dat ontwerp is óók heel goed nagedacht door slimme mensen. Bovendien is het een stuk veiliger.’
