Felix en Floor fixen het
Kinderverhaal deel 2
Er hangt een muffe geur in de lucht als Felix en Floor ’s ochtends wakker worden. ‘Je zweetsokken’, zegt Floor slaperig. ‘Yuk!’ Felix trekt zijn neus op. ‘Jij hebt zeker je lunch in je schooltas laten zitten, ik ruik weer die zure yoghurtdrink!’ Ze stappen uit bed, en gaan snuffelend hun neus achterna.
Naast de krant ligt een schetsblok, waarop papa allerlei tekeningen gekrabbeld heeft. ‘We hebben steeds meer vuilnis, dus we moeten het steeds sneller wegwerken’, zegt hij. ‘Daarom werk ik aan een vuil-verslind-machine. Een robot met enorme tanden, die dag en nacht op rommel kauwt. Zo houden we al ons vuilnis hopelijk in bedwang.’ De kinderen zijn onder de indruk. Papa heeft ook altijd meteen een plan! Maar die robot met zijn grote kaken ziet er behoorlijk eng uit. Is dit echt de beste oplossing?
‘Weet je nog dat we bij oma waren laatst, pap?’ zegt Floor. ‘En dat zij zoveel dingen zélf doet?’ ‘Uhuh’, mompelt papa, terwijl hij op de onderkaak van zijn robot nog een paar extra tanden tekent. Felix snapt waar Floor naartoe wil. ‘Is de beste oplossing voor ons vuilnisprobleem niet… om gewoon geen vuilnis meer te maken?’
Een paar dagen later staat er een lange rij mensen voor de deur van papa’s werkplaats. Ze hebben allemaal zakken met vuilnis en oude spullen bij zich. Stofzuigers, radio’s, kleding, etensresten, nóem maar op. Vanuit de werkplaats klinkt vrolijk gefluit. Dat kan maar van één iemand zijn: oma! Ze zit achter een enorme berg truien, broeken en sokken, die ze een voor een met naald en draad weer oplapt. De boer staat met een grote kruiwagen klaar om de etensresten te verzamelen. Daar worden zijn varkens heel gelukkig van! Achter hem staan Felix en Floor, die hun ogen openhouden voor plastic flessen. Goed materiaal om hutten van te bouwen!
Ook papa is in zijn element. Hij schroeft een scheerapparaat open, prutst wat aan de bedrading, en hop, hij zoemt weer als nieuw. ‘Alsjeblieft, meneer de burgemeester!’ Dankbaar neemt die het apparaat in ontvangst. ‘Ongelofelijk, Feenstra, wat er hier gebeurt. Door al onze spullen te repareren, krijgen onze vuilnismannen weer even lucht. Net als ons dorp, want de vieze geurtjes zijn inmiddels verdwenen. Als je nog even doorgaat met repareren, is het hele vuilnisprobleem … gefixt!’ Papa is blij dat hij eindelijk eens écht kan helpen. En Felix en Floor? Die glimmen van trots.